‎من آدم‌خیلی خوبی نیستم. ‎عوضش همیشه سعی‌میکنم دل‌نشکنم. ‎با حرفام‌کسی رو ناراحت‌نکنم. ‎مقابل حرفشون سکوت کنم. ‎به اونی که نیاز داره کمک‌میکنم و‌کنارشم. ‎به حرفای کسی که دلش گرفته‌گوش میدم. ‎با وجود اینها شب ها وقتی سرم‌ رو‌ روی بالشت میزارم و‌ چشمامو میبندم هنوز هم‌حس‌میکنم‌تنهام و آدم‌ خوبی نیستم. ‎شما چطور با این همه حسادت کردن، حرفای تلخ زدن، دل شکستن، بدی کردن،کینه و دشمنی داشتن، راحت سرتون رو روی بالش میزارید و اروم‌میخوابید؟ واقعا برام سواله چجوری؟!