Gözlerim dolduğunda kimseye öyle görünmemek için silkelenip gülümsemeye çalıştığım nice an yaşadım bu yıl. Kayıplar, hastalıklar, özlemin tarif edilemediği, hep içimde bir yumru ile geçen zorluğunu sindiremediğim birçok anda hep kendimi kaçarken buldum. Tanıdıklarımdan, yeni insanlarla tanışmaktan, fazla derin sohbetlerden hep kaçtım ama kaçtığım yerde kendimle kalmak beni daha çok yordu. Bilmediğim bir şehirde bulunmak fayda eder, doğada vakit geçirmek iyi gelir sandım ama bir nebze bile dinmedi içimdeki bu his. Tam halletim sanarken hep başa saran bu kısır döngüden kurtulmayı diliyorum.